Hydrografia

Karkonosze należą do ważnych obszarów źródliskowych. Swoje źródła mają tu ważne środkowoeuropejskie rzeki. Graniczny Śląski Grzbiet tworzy dział wodny między Morzem Bałtyckim a Północnym. Woda, pochodząca wyłącznie z opadów, spływa z większej, zachodniej części gór dorzeczem Łaby do Morza Północnego, wody spływające z polskiej części zmierzają do Odry, a następnie do Bałtyku. Układ sieci rzecznej Karkonoszy ma charakter dendrytyczny. Datuje się on już na okres trzeciorzędu. Dla karkonoskich cieków charakterystyczne są gwałtowne spadki i nieregularny profil podłużny, w którym naprzemiennie występują odcinki o większym i mniejszym nachyleniu. Po czeskiej stronie sieć rzeczna składa się z 140 cieków wodnych, których wody zasilają 7 dużych karkonoskich rzek – Izerę, Mumlavę, Jizerkę, Łabę, Białą Łabę, Małą Łabę i Úpę. Sieć rzeczna polskich Karkonoszy jest uboższa i krótsza, składa się z 31 cieków wodnych. Do najważniejszych należą Kamienna, Wrzosówka, Podgórna, Łomniczka, Łomnica i Jedlica.
Jedną z najważniejszych europejskich rzek jest Łaba, mająca swoje źródła na Łabskiej Łące w zachodnich Karkonoszach na wysokości 1 386,6 m n.p.m. Od źródła aż do ujścia do Morza Północnego mierzy 1 062 km. Karkonosze znane są ze swoich wodospadów (np. Pančavský i Labský vodopád, Horní Úpský vodopád, po polskiej stronie Wodospad Kamieńczyka i Szklarki). W pobliżu Śnieżki lśnią dwa jeziora lodowcowe — Wielki i Mały Staw (o głębokości 24 m i 7 m). W korytach Mumlavy, Izery i Łaby gwałtownie wirująca woda wymodelowała kociołki eworsyjne.