Historyczne zmiany w karkonoskich lasach

Górnictwo, przerób rud, rozwój hutnictwa, szklarstwa, a na koniec gospodarka pasterska w minionych pięciu wiekach wywołały ogromny popyt na drewno. Doprowadziło to do poważnych zmian w naturalnym składzie gatunkowym karkonoskich lasów, który odpowiadał żyzności stanowisk, wysokości nad poziomem morza i warunkom klimatycznym. Rocznie pozyskiwano nawet 35000 m3 drewna. Doszło do dramatycznego ubytku lasów liściastych i mieszanych, w miejsce których od XVIII do XX wieku wysadzano zbyt gęste i nietrwałe monokultury świerkowe, w przeważającej części niskiej jakości genetycznej. Zmniejszeniu uległa liczba buków, wiązów, jesionów, klonów. Z lasów prawie zniknęła jodła. Materiał opadający z drzew iglastych o kwaśnym odczynie doprowadził do pogorszenia jakości gleb leśnych, negatywnie wpływając na strukturę przestrzenną, gatunkową i wiekową karkonoskich lasów.

Początek emisji przemysłowych w drugiej połowie XX wieku doprowadził do zakrojonego na szeroką skalę niszczenia, a nawet wymierania sztucznie odnawianych, mało odpornych lasów.
Karkonosze znajdują się na terenie tzw. Czarnego Trójkąta, który był w owym czasie najbardziej obciążonym emisjami rejonem Europy. Wraz z gradacjami owadzich szkodników doprowadziło to do wymarcia ponad 8 000 ha górskich lasów świerkowych. Dlatego likwidacja następstw emisji przemysłowych jest priorytetem dla gospodarki leśnej w Karkonoszach.