Dbałość o rzeźbę terenu i krajobraz Karkonoszy

Plan ochrony KRNAP i jego otuliny obok żywej przyrody dotyczy także działań odnoszących się do przyrody nieożywionej, którą aż do niedawna niesłusznie pomijano. Wiele uwagi poświęca się obecnie także konkretnej ochronie i niezbędnej pielęgnacji charakterystycznych form terenu, do których należą kanionowate doliny i wyraźne koryta karkonoskich cieków wodnych, formy eworsyjne w tych korytach, dzikie odcinki niektórych rzek, formy polodowcowe, formy niwalne i kriogeniczne, spływy gruzowe i osuwiska, zjawiska krasowe, dawne świadectwa antropogenicznych form terenu i inne. W latach 2003–2005 wykonane zostało opracowanie pt. „Ocena charakteru krajobrazowego terenu KRNAP i otuliny” („Vyhodnocení krajinného rázu území KRNAP a ochranného pásma”). Krajobraz Karkonoszy został podzielony – na podstawie cech przyrodniczych, kulturalnych i historycznych – na krajobraz naturalny, bliski naturalnemu i kulturowy, a bardziej szczegółowo na jednostki krajobrazowe, obszary krajobrazowe i miejsca o charakterze krajobrazu. Opracowanie zawiera wskazówki, w jaki sposób realizować ochronę wartościowych krajobrazowo miejsc i jak rekultywować miejsca, w których krajobraz został zakłócony. Pomocne jest zwłaszcza przy decydowaniu o planach lokalizowania w krajobrazie nowych budowli, obiektów technicznych itp., aby nie doszło do zniszczenia wyjątkowych wartości karkonoskiego krajobrazu.