Dbałość o różnorodność biologiczną górskich lasów
Ratowanie pierwotnej różnorodności biologicznej jest podstawowym warunkiem pomyślnej odnowy stabilności karkonoskich lasów. Głównym narzędziem w dbałości o różnorodność biologiczną jest ratowanie ekosystemów naturalnych i bliskich naturalnym oraz regulacja składu pozostałej roślinności do stanu bliskiego naturalnemu. Dlatego konieczna jest redukcja świerka, a także zwiększenie udziału drzew liściastych (w tym wiązów, lipy, czereśni ptasiej), ale też jodły. O zasoby genetyczne rzadkich gatunków roślin drzewiastych (np. jarząb sudecki, czeremcha skalna, niektóre gatunki wierzb) dba bank genów KRNAP we Vrchlabí, który prowadzi również nasadzenia w terenie w celu rekonstrukcji populacji tych drzew w kilku zagrożonych miejscach. Ratowanie różnorodności genetycznej drzewostanów leśnych w przypadku krytycznego zagrożenia poszczególnych populacji prowadzone jest metodami rozmnażania wegetatywnego (np. ratowanie karkonoskiego świerku za pomocą zrzezów i sadzonkowania). W górskich lasach zakładane są archiwa genetyczne i mateczne w celu ratowania wybranych ekotypów karkonoskich drzew. Szczególną uwagę poświęca się tym miejscom w lasach, gdzie występuje bogactwo gatunków.
Prowadzone są również działania wspierające różnorodność biologiczną zwierząt. Na przykład w drzewostanach III strefy i otuliny parku pozostawia się dziuplaste i połamane drzewa jako miejsce odpowiednie do gniazdowania ptaków i nadające się na kryjówkę dla nietoperzy. Wywieszane są budki dla ptaków, prace w miejscach, w których występują ptaki gniazdujące na ziemi, w miarę możliwości prowadzone są poza okresem lęgowym, w ramach przedsięwzięcia Formica chronione i stabilizowane są zagrożone populacje rodzimych gatunków mrówek.
